چرا ناصرالدین شاه این دروازه را خراب نکرد؟
تاریخ انتشار: ۱۸ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۱۷۳۴۷۵
همشهری آنلاین - ثریا روزبهانی: دروازهای که در آخرین سال سلطنت محمد شاه قاجار در سال ۱۲۲۵ شمسی در «پاقاپوق» تهران، محله عباسآباد بازار تهران ساخته شد. این دروازه که آخرین نقطه ورودی به شهر محسوب میشد بر روی حصار شاه طهماسب صفوی بنا و بعدها به نامهای دروازه نو، دروازه پاقاپوق و محمدیه معروف شد.
قصههای خواندنی تهران را اینجا ببینید
استاد محمدقلی کاشیپز شیرازی بر بدنه این دروازه، کاشیکاریهای لعابدار رنگی با نقوش شیرطلایی و نقش رستم و دیو سفید را اجرا کرده بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
«نصرالله حدادی» تهرانشناس در این باره میگوید: «دروازه نو در دوره محمدشاه قاجار تأسیس شد و بههمین دلیل دروازه محمدیه هم نام گرفت. این دروازه از دروازههای اصلی شهر نبود، چون داخل حصار تهران قرار داشت.» این دروازه را باید ششمین دروازه تهران دانست. دروازه محمدیه (دروازه نو پیشین) تنها بازمانده دروازههای تاریخی تهران است که بخشهایی از آن، تاکنون باقی مانده است. گذشت روزگار، بخشهای اصلی این دروازه را محو کرده و حالا تنها سه مناره فیروزهای از آن بر جای مانده است.»
حدادی میافزاید: «این بناها معمولا ۲دهانه کوچک مساوی در دو طرف داشتند و یک دهانه بزرگ که در وسط قرار میگرفت. مردم و چهارپایان از دهانه کوچک عبور میکردند و ارابهها از دهانه بزرگ رد میشدند. زمانی که ناصرالدین شاه تصمیم به ایجاد تغییرات در حصار گرفت، به دلیل اعتقادات مذهبی مردم و علاقه اهالی این منطقه به دروازه محمدیه، از هر گونه تصرفی در آن خودداری کرد. اهالی تهران زمانی که از زیر این دروازه رد میشدند، یا از کنار آن میگذشتند صلوات میفرستاند.»
کد خبر 769992 برچسبها هویت شهری همشهری محله تاریخ - بافت تاریخیمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: هویت شهری همشهری محله تاریخ بافت تاریخی دروازه نو
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۱۷۳۴۷۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چگونه واگن اسبی در دستانداز رضاشاه افتاد؟
«خط بازار» نخستین خط حمل و نقل عمومی تهران بود که سال ١٢٦٨ از بازار تا انتهای خیابان لالهزار با استفاده از واگن اسبی با گنجایش ۵٠ مسافر راهاندازی شد.
به گزارش همشهری آنلاین، علاوه بر خط بازار، ۴خط دیگر هم مسافران را جابهجا میکردند، از جمله «خط شاهعبدالعظیم» و «خط باغشاه». خط شاهعبدالعظیم از مسیر ناصریه (خیابان ناصرخسرو فعلی)، چراغ برق (خیابان امیرکبیر) و خیابان ری میگذشت و به ایستگاه ماشیندودی ختم میشد.
خط باغشاه هم از بازار شروع میشد و به دروازه باغشاه و روبهروی ساختمان مجلس فعلی میرسید. نصرالله حدادی، تهرانشناس، درباره چگونگی جمعشدن این خط که خیلی اتفاقی بهنظر میآید، میگوید: «رضاشاه دستور برچیدن این خط را داد. او وقتی با ماشین اختصاصی از خیابان باغشاه میگذشت، چرخ ماشینی که او را میبرد، در گودال مسیر واگن اسبی افتاد و ناراحتش کرد و برای همین فیالفور به بوذرجمهری، شهردار وقت، دستور داد تا این خط را جمعآوری کنند. فردای آن روز تراورسها و ریلهای آهنی از باغشاه تا توپخانه را کندند و مسافران این خط را غافلگیر کردند.»
همچنین مسافرانی که از چهارراه حسنآباد به سمت دروازه قزوین سوار واگن اسبی میشدند از «خط دروازه قزوین» استفاده میکردند و میدان اعدام تا ماشیندودی هم خط بعدی بود. او در ادامه میگوید: «در سال ۱۳۰۸ واگنهای اسبی جمعآوری شد و دولت تصمیم گرفت برای نخستین بار سرویس حمل و نقل عمومی برای شهر تهران ایجاد کند. به همین دلیل چند دستگاه اتوبوس از خارج خریداری شد. ولی تا حدود سال ۱۳۲۰ درشکهها همچنان جزء وسایل نقلیه تهران محسوب میشدند. تعداد اتومبیلها و موتورسیکلتهای تهران در سال۱۳۰۰ فقط ۶۰۰ دستگاه بود که همچنان جزء وسایل نقلیه تهران محسوب میشدند. در این فاصله زمانی تا سال ۱۳۲۰ تعداد اتومبیل و موتورسیکلت به ۷۰۰ دستگاه رسید و ۱۳سال بعد از آن تعداد وسایل نقلیه از مرز ۸۰هزار دستگاه گذشت.»